یکسال از  آسمانی شدن استاد علم و ادب و اسوه ی اخلاق و معرفت  و  الگوی دانش  و  ارزش  روانشاد  "نوراله سلامی" می گذرد با رفتنش از خاطره ها   محو  نشد با  کوچ اَبَدیش از  دلها  بیرون نرفت با  وداعش از صفحه ی ذهن  و ضمیرمان خداحافظی نکرد. سلامی کنیم بر او  که جانمان به دانش آمیخت  و  روحمان به معرفت سیراب  کرد سلامی کنیم  بر  روح سِترگش که هُمای سعادت بود که بر  بامِ ادبستانمان نشست  و  توتیای دیدگانِ  دبستانمان  شد  تا رودکی ها   را  نور  و  بینائی  بخشد همو  که  بیش از نیم قرن  در کسوت معلمی، در خدمتِ  دانش و  فرهنگ  دیارمان ماندگار  و نامش جاودانه  شد هر که در عشق  سَر  از  قُلّه  بر آرد  هنر  است ، همه  تا دامنه ی کوه  تحمّل دارند و  سلامی  با صلابت  و  راست قامت ،  با نجابت و متانت به نوک قلّه ی   معرفت و ادبستان صعودکرد. اینک، دهه ها   از  روزهای کودکی و  رودکی  می گذرد، مائیم و خاطره ها  و  یادها ، بچه های  دیروز ِ   دبستانِ رودکی  نیک میدانند که سلامی استادی  سرشار از اخلاق و اخلاص  و آموزگاری  دانا و توانا  و مهربان  بود و  چه خوب  میوه های تلاشش به بار  نشست  و  رنج های  طاقت فرسایش در توسعه  و تعالی دیارمان ثمر  داد ...... و  دیدارِ  آخرین  چه فراموش ناشدنی بود  که شاگرد و استاد در محفلِ انس مشقِ  عشق  و  غزلِ  خداحافظی سرودند.   هردم  که یادت  می کنم  اشک از بَصَر ریزد  مرا چون  یادِ رفتارت کنم  خونِ جگر  ریزد  مرا ای  رفته از پیشم  کنون از خاطرم  کی  می روی گفتارِ تو  چون  بنگرم  بُغض ِ  گلو  گیرد  مرا   "روح  و  روانت  شاد باد "